Azúran | 1973 – 1979

De naam Azúran is tijdens een brainstormsessie gekozen. De naam betekent niets, want de leden wilden niet dat de luisteraars associaties of vooroordelen konden hebben bij het horen van de naam. Wie die leden waren? Allereerst twee dames, Anneke Villerius die de vrouwenstem voor haar rekening nam en Tea Jullens die fluit speelde. Daarnaast natuurlijk een paar heren, Fons Ripken zang en gitaar, Doede te Veld slagwerk, Maarten Kelly percussie en Jan Guichelaar die, naast zanger en basspeler, ook de voornaamste tekstschrijver was. Later kwam daar nog Jannes van Genne op toetsen bij. Zoals een echte band had Azúran twee roadies, Geert Scholtens en Rick Kelly.

Eigen repertoire
De band wilde muziek maken waar ze allemaal in konden geloven. Geen covers, maar eigen repertoire. Jan Guichelaar schreef de nummers meestal, soms met behulp van Fons Ripken. Wanneer de basis van een nieuw nummer stond en de groep vond het goed, vulden ze met elkaar de rest van de instrumenten in. De leden van de band hadden over het algemeen in diverse andere bands gezeten en de nodige ervaring op gedaan. Hun eerste liedjes en eerste show gingen over lust- en onlustgevoelens van opgroeiende jongeren. Een pittig thema, maar naast deze serieuze nummers was de rest van het repertoire behoorlijk swingend.

Een ware show
Het debuut werd een ware show. Johann Nauta, die ook de pr van de groep deed, werkte mee met een groots opgezette projectieshow ‘Mood-Machine’ en een diaserie. Die lichtshow was een vloeistofprojectie. Met een pipet werden glasraampjes zonder dia’s in de projector gevuld met verschillende kleuren ecoline. Dat gebeurde live tijdens de optredens. Door de warmte vloeide de ecoline tussen de raampjes en bij het projecteren op een scherm achter de band ontstond een kleurenspel van vormen.

Azúran heeft in die jaren op veel verschillende plekken gespeeld. Eerst in Hoogeveen en de buitendorpen, op festivals in De Tamboer bijvoorbeeld. Later ook veel in de stad Groningen en omgeving.

Leegstaande flat
Oefenen was een hele onderneming. Je moet maar over voldoende ruimte beschikken, waar je dan ook nog eens flink wat lawaai mag maken. Thuis kon dat niet. De band was dus regelmatig op zoek naar oefenruimte. Totdat het aanbod kwam om gratis te oefenen in een leegstaande flat aan de Sperwerlaan in de wijk Wolfsbos. De flats daar waren in die tijd blijkbaar niet zo in trek. Voor een tijd was de band weer uit de nood. Maar ook daarna was het lastig om betaalbare oefenruimte te vinden. In Hoogkerk vond de groep een goede uitvalsbasis.

Na verloop van tijd is Anneke Villerius uit de band gegaan. Er was wel een vonkje ontbrand, want later is ze getrouwd met Jan Guichelaar. In 1977 gingen de meeste bandleden studeren in Groningen en daarmee werd het oefenen en optreden in Hoogeveen een stuk minder. De groep is uit elkaar gevallen en heeft nooit meer gespeeld. De leden zijn over heel Nederland uitgewaaierd. Later is de band in een andere bezetting verder gegaan onder de naam Carrol OK en won de eerste prijs tijdens een talentenjacht in Tinck. Tweede werd die dag Cebra.

Jan heeft goede herinneringen aan Ed Wennink: ‘Daar hebben wij nog les van gehad. Een leuke leraar was hij.’